Wij hebben de SGTRS opgericht naar aanleiding van de resolutie Europees Geweten en het Totalitarisme. De resolutie stelt de beide totalitaire regimes, het nationaal socialisme en het communisme aan de orde. Wij wilden ons niet verdiepen in de misdaden van de nationaal socialisme (Holocaust), omdat er in ons land al veel over is gepubliceerd, en nog steeds wordt gepubliceerd. Ook zijn er instituten – zoals het Niod – die zich met dit onderwerp tot op de huidige dag bezig houden. Wij wilden ons richten op de misdaden en de slachtoffers van het communisme. In ons land is voor zover ons bekend geen organisatie die zich hiermee bezig houdt. Vandaar ons logo: het stuk prikkeldraad met de blauwe kleur links, het vrije Westen, en de rode kleur, de kleur van de communistische dictatuur rechts, het Oosten. En onder die vlag zijn we begonnen.

Echter, toen na enkele jaren het Platform ons vroeg om voor een reizende expositie – waarin per land de misdaden van het communisme worden vergeleken met de misdaden van het nationaal socialisme – gegevens te verstrekken over aantallen slachtoffers, verraders enzovoort van de nazi-bezetting in ons land, dachten wij snel over deze gegevens te kunnen beschikken door de informatie op te vragen bij het Niod. Groot was onze verbazing, toen het Niod ons mededeelde deze informatie niet te kunnen verschaffen. Wij zijn toen op zoek gegaan naar een alternatieve bron, en kwamen uit bij de heer Sion Soeters, die ons deze gegevens wel heeft kunnen verstrekken. Hij bleek ook een eigen website te hebben, met daarin veel informatie die men eerder van de gevestigde instituten zou verwachten. Sion Soeters informeerde ons verder, dat hij al jaren lang met dit probleem kampte: geen gegevens over Nederlandse slachtoffers. Daarbij wees hij op de publicatie van Karel Volders: Van Riga tot Rheinvelden. (Hier link een naar de eerste pagina’s van dit boek; die spreken al voor zich). De stelling van Karel Volders is, dat Nederland zich niet echt heeft bekommerd om zijn eigen slachtoffers.

Na de plezierige samenwerking met Sion Soeters inzake het verstrekken van de gegevens over aantallen slachtoffers, misdadigers enzovoort, voor de reizende tentoonstelling van het Platform, hebben we besloten om onze samenwerking voort te zetten. Sion Soeters is toegetreden als medewerker van SGTRS, met als speciaal aandachtsgebied de Holocaust.

Het eerste resultaat kwam er al snel. Toen het Platform ons vroeg voor een bijdrage voor het boek Lest we forget (opdat wij het niet zullen vergeten, zie pagina 136), heeft Sion een verhaal over de deportatie van zijn vader geschreven. Een indrukwekkend verhaal. Met enige trots kunnen we vermelden dat het is opgenomen in het boek.

Tenslotte ligt de vraag voor de hand, waarom de Sion Soeters zelf niet toetreedt tot het Platform. Dit blijkt niet mogelijk, omdat alleen rechtspersonen kunnen toetreden. Dus ‘lift’ hij mee met SGTRS.

De stand van zaken is nu, dat SGTRS ondanks het feit dat de vlag -dus logo- deze lading niet dekt, maar wel de naam, SGTRS ook aandacht wil geven aan de Nederlandse slachtoffers van de holocaust. Waarvan akte in de Groene Amsterdammer.