‘Van Vredesbeweging tot Vredesorganisatie. Hoe in Holland de vredesactivisten zich in vredesbureauraten hebben veranderd’. Dit was de titel van de presentatie die voorzitter Grünbauer heeft gegeven. Hij werd hiertoe uitgenodigd naar aanleiding van de publicatie van zijn boek ‘Dissidenten & Vredessjoemelaars’. De voertaal was Duits.
Vredesdemonstratie tegen kernwapens in de zeventiger jaren vorige eeuw.
Grünbauer vertelde dat de kerkelijke vredesbeweging het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV) in de jaren 70 van de vorige eeuw een organisatie was die kerkelijk werd ondersteund, maar toch voornamelijk bestond uit bevlogen mensen. Men ging de straat op met spandoeken uit vrije wil.
Het succes van het IKV was, dat men het deed voorkomen goede contacten te hebben met dissidenten uit Polen (Solidarnosc) en Tsjecho-Slowakije (Charta 77). En dit bleek bij nader onderzoek niet waar te zijn. Na de Wende richtte het IKV met linkse dissidenten het Helsinki Citizens’ Assembly (HCA) op. Dit met de mythe als zou mensen zoals Václav Havel het HCA mede hebben opgericht. Het HCA is in 2000 ter ziele gegaan, en het IKV heeft de erfenis -goodwill en internationale contacten- overgenomen. Het archief van het HCA is een deelarchief van het IKV.
Tenslotte is het IKV omgedoopt tot PAX. PAX krijgt een slordige 12 miljoen euro subsidie per jaar van de Nederlandse staat. Het pretendeert een ministerie van Vrede te zijn. Het heeft zelfs vredesambassadeurs! PAX realiseert zich niet, dat het zich hiermee in de lijn heeft gezet van de afschuwelijke wereld zoals Orwell die heeft beschreven in zijn dystopische roman ‘1984’. Ministeries van Liefde, Overvloed enzovoort waren onderdeel van die wereld. In dit rijtje past naadloos het ministerie van Vrede.